Jesteśmy bardzo uprzejmi dla siebie,
twierdzimy, że to miło spotkać się latach.

Nasze tygrysy pija mleko.
Nasze jastrzębie chodzą pieszo.
Nasze rekiny toną w wodzie.
Nasze wilki ziewają przed otwartą klatką.

Nasze żmije otrząsneły się z błyskawic,
małpy z natchnień, pawie z piór.
Nietoperze jakże dawno uleciały z naszych włosów.

Milkniemy w połowie zdania
bez ratunku uśmiechnięci.
Nasi ludzie
nie umieją mówić z sobą.

Մենք չափազանց քաղաքավարի ենք,
մենք ասում ենք՝ ուրախ եմ քեզ տեսնել այսքա՜ն տարի անց:

Մեր վագրերը կաթ են խմում:
Մեր բազեները ճանկում են հողը:
Մեր շնաձկները խեղդվում են ջրում:
Գայլերը՝ հորանջում բաց վանդակներում:

Մեր օձերը թափել են թույնը,
կապիկների աշխուժությունը մարել,
սիրամարգները` փետրաթափ եղել:
Չղջիկները մեր մազերից չվել են վաղուց:

Խոսքի կեսին լռում ենք,
անօգնական ժպտում.
մերոնք չգիտեն ինչպես զրուցել:

Հեղ.՝ Վիսլավա Շիմբորսկա 
Թարմ. լեհերենից՝ Տաթև Չախեան