Dağlarla çevrili çamurlu bir gölde,
İki, üç milyon tanıdık balıkla yaşıyorum.
Denizi bilen eski adamlar çoktan öldü.
Kayalar hareketsiz, nasılsa alıştık.
Sabahları sıkılıyoruz,
öğleden sonraları sıkılıyoruz,
biri gelip bir taş atana kadar.
Bu heyecan soluksuz kılıyor bizi, oynaşıyoruz suda,
bir an sıçrayıp dalarak yakalıyoruz havayı,
dansa başlıyoruz sonra, kıvrıla büküle, birbirine yapışık,
sarmaş dolaş, silindir gibi, oval gibi.
Akşamları sıkılıyoruz
geceleri sıkılıyoruz…
Yeni gün başlıyor, biz misafir bekliyoruz.

_Ceviren: Gonca Özmen