Jesteśmy dziećmi epoki,
epoka jest polityczna.

Wszystkie twoje, nasze, wasze
dzienne sprawy, nocne sprawy
to są sprawy polityczne.

Chcesz czy nie chcesz,
twoje geny mają przyszłość polityczną,
skóra odcień polityczny,
oczy aspekt polityczny.

O czym mówisz, ma rezonans,
o czym milczysz, ma wymowę
tak czy owak polityczną.

Nawet idąc borem lasem
stawiasz kroki polityczne
na podłożu politycznym.

Wiersze apolityczne też są polityczne,
a w górze świeci księżyc,
obiekt już nie księżycowy.
Być albo nie być, oto jest pytanie.
Jakie pytanie, odpowiedz kochanie.
Pytanie polityczne.

Nie musisz nawet być istotą ludzką,
by zyskać na znaczeniu politycznym.
Wystarczy, żebyś był ropą naftową,
paszą treściwą czy surowcem wtórnym.
Albo I stołem obrad, o którego kształt
spierano się miesiącami
przy jakim pertraktować o życiu i śmierci,
okrągłym czy kwadratowym.

Tymczasem ginęli ludzie,
zdychały zwierzęta,
płonęły domy
i dziczały pola
jak w epokach zamierzchłych
i mniej politycznych.

Մենք դարի զավակներն ենք,
ու դարը քաղաքական է:

Օր ու գիշեր ինչ լինում է
քեզ հետ, մեզ հետ, ձեզ հետ՝
քաղաքական է:

Ուզած թե չուզած՝
գենիդ ապագան,
մաշկիդ գույնը
և հայացքդ քաղաքական են:

Եթե ասածդ արձագանք ունի,
թե լռությունդ խոսուն է,
ուրեմն դա էլ քաղաքական է:

Անգամ անտառում քայլելիս
քայլերդ քաղաքական են
քաղաքական հիմնահողին:

Ապաքաղաքական
բանաստեղծություններն էլ են քաղաքական –
Մեր վերևում լուսինն է շողում
և իր լույսն իրեն էլ չի պատկանում:
«Լինե՞լ, թե՞ չլինել» – այս է խնդիրը.
Ի՜նչ էլ խնդիր է,
սրա պատասխանն էլ, սիրելիս,
քաղաքական է:

Քաղաքականացվելու համար
պարտադիր չէ լինել մարդ:
Եղիր անմշակ նավթ,
արհեստական կեր,
վերամշակված աղբ,
եղիր սպիտակուց,
բանակցային սեղան,
որի ձևի շուրջ ամիսներ շարունակ վիճել են
իբրև կենաց ու մահու հարց՝
քառակուսի՞, թե՞ կլոր լինի:

Ու այս ամենի ընթացքում
մարդիկ են մեռնում,
կենդանիներ սատկում,
տներ են այրվում,
դաշտեր չորանում
ինչպես անհիշելի ժամանակներում,
երբ դեռ ամեն բան այսքան քաղաքական չէր:

Հեղ.՝ Վիսլավա Շիմբորսկա 
Թարմ. լեհերենից՝ Տաթև Չախեան