Skoczyli z płonących pięter w dół 
- jeden, dwóch, jeszcze kilku 
wyżej, niżej. 
Fotografia powstrzymała ich przy życiu, 
a teraz przechowuje 
nad ziemią ku ziemi. 
Każdy to jeszcze całość 
z osobistą twarzą 
i krwią dobrze ukrytą. 
Jest dosyć czasu, 
żeby rozwiały się włosy, 
a z kieszeni wypadły 
klucze, drobne pieniądze. 
Są ciągle jeszcze w zasięgu powietrza, 
w obrębie miejsc, 
które się właśnie otwarły. 
Tylko dwie rzeczy mogę dla nich zrobić 
- opisać ten lot 
i nie dodawać ostatniego zdania. 

Գցեցին իրենց հրդեհվող շենքից
մեկը, երկուսը, էլի մի քանիսը,
մի քիչ վեր, մի քիչ վար:
Լուսանկարը նրանց  ողջ է ֆիքսել,
իսկ հիմա պահում է
գետնից վեր, հողի ճամփին:
Ամենքն էլ դեռ կենդանի են
իրենց իսկ դեմքերով
ու չերևացող արյամբ:
Բավական ժամանակ կա,
մինչև մազերը խառնվեն,
իսկ գրպաններից թափվեն
բանալիներ, կոպեկներ…
Նրանք դեռ սավառնում են օդում՝
հենց նոր բացված սահմաններում:
Նրանց համար ես կարող եմ անել երկու բան –
նկարագրել թռիչքը
և չավելացնել վերջին տողը:

Հեղ.՝ Վիսլավա Շիմբորսկա 
Թարմ. լեհերենից՝ Տաթև Չախեան