Op het plein in de hoofdstad van het land
staan kinderen, uit de crèche ontsnapt,
ze stampvoeten en eisen een circus.
Het volk vraagt in een open brief, gericht aan de president,
om de bouw van een permanent circus
met niet-giftige slangen en dansende beren en tijgers die nooit
iemand bijten.
Het spreekt voor zich dat de president, zonder enig dralen,
stopt met het kopen van wapentuig
en het wapenbudget nu geheel wijdt aan het bouwen van een
circus.
Maar plotseling laait de oorlog weer op
en wordt de bouw onderbroken.
De wereldpers schrijft pagina’s vol over de circusloze stad,
instellingen uit de hele wereld sturen hun waarnemers;
die schudden hun hoofd en beloven dat zij
zich over de kwestie gaan buigen.
Delegaties komen uit buurlanden,
en van verder weg telefoontjes en steun,
men stuurt slangen en beren en tijgers,
die triest door de stad rondzwerven,
zich koesterend in de zon,
het eind van de oorlog afwachtend.
En iedere nieuwe generatie weer
demonstreert voor het recht op een circus,
eenstemmig met de slangen en beren en tijgers,
en overstemt stampend de zwijgende mortieren
in vredige tijden van wapenstilstand.

_Translated by Anna Maria Mattaar