Co trzeba?
Trzeba napisać podanie,
a do podania dołączyć życiorys.

Bez względu na długość życia
życiorys powinien być krótki.

Obowiązuje zwięzłość i selekcja faktów.
Zamiana krajobrazów na adresy
i chwiejnych wspomnień w nieruchome daty.

Z wszystkich miłości starczy ślubna,
a z dzieci tylko urodzone.

Ważniejsze, kto cię zna, niż kogo znasz.
Podróże tylko jeśli zagraniczne.
Przynależność do czego, ale nie dlaczego.
Odznaczenia bez za co.

Pisz tak, jakbyś z sobą nigdy nie rozmawiał
i omijał z daleka.

Pomiń milczeniem psy, koty i ptaki,
pamiątkowe rupiecie, przyjaciół i sny.

Raczej cena niż wartość
i tytuł niż treść.
Raczej już numer butów, niż dokąd on idzie,
ten za kogo uchodzisz.

Do tego fotografia z odsłoniętym uchem.
Liczy się jego kształt, nie to, co słychać.
Co słychać?
Łomot maszyn, które mielą papier.

Ի՞նչ է պետք անել:
Նախ կազմել դիմումի ձև,
ապա լցնել այն կենսագրությամբ:

Անկախ կյանքի տևողությունից՝
ինքնակենսագրականը պիտի կարճ լինի:

Պետք է հստակ ու սեղմ շարադրել փաստերը,
փոխարինել բնապատկերները հասցեներով,
աղոտ հուշերը՝ ճշգրիտ տարեթվերով:

Սիրային պատմություններից
թողնել միայն ամուսնությունը,
երեխաներից՝ միայն լույս աշխարհ եկածներին:

Ավելի կարևոր են քեզ ճանաչողները,
քան մարդիկ, ում ինքդ ես ճանաչում:
Միայն դեպի արտերկիր ուղևորությունները:
Անդամությունդ` ինչին, կապ չունի` ինչու:
Պարգևներդ` կարևոր չէ՝ հանուն ինչի:

Գրիր այնպես, ասես
բառ անգամ չես փոխանակել
ու հեռվից հեռու ես շփվել քեզ հետ:

Լուռ շրջանցիր կատուներին,
շներին ու թռչուններին,
հիշարժան խենթությունները,
ընկերներիդ ու երազներդ:

Նշիր գինը, ոչ թե արժեքը,
բովանդակության փոխարեն՝ վերնագիրը,
կոշիկիդ համարը, ոչ անցած ուղիդ:

Ու այս ամենին հավելիր լուսանկարդ`
բաց ականջներով:
Էականը ականջների ձևն է, այլ ոչ լսածը:
Իսկ ի՞նչ է լսածը –
Թղթակեր մեքենաների աղմուկը:

Հեղ.՝ Վիսլավա Շիմբորսկա 
Թարմ. լեհերենից՝ Տաթև Չախեան