Δεν είχα διαβατήριο εκείνο τον χειμώνα.
Που σημαίνει, δεν υπήρχα ούτε για τις φορολογικές αρχές,
ούτε για την αστυνομία,
ούτε για τα σώματα των τοπικών φορέων,
όπως και για κάθε άλλο σώμα, εκτός από το ένα
που ζούσα ακόμα μέσα στην καρδιά του.
Εκείνο τον χειμώνα το σώμα του οδηγήθηκε στο νοσοκομείο με καρδιακή προσβολή.

Εκείνο τον χειμώνα πρόφεραν το όνομά μου με χιλιάδες ανοίκειους τρόπους-
Τάτι, Τατιάνα, Τάνια, Τίνα…
Υπέκυπτα σιωπηλά σε όλους τους,
όπως κάποιος που αποδέχεται το ύψος και το βάρος ενός ξένου
στην πρώτη συνάντηση.

Πήγα στο γυμναστήριο εκείνο τον χειμώνα προκειμένου να μη χάσω την τελευταία σύνδεση με εκείνη,
που αρθρώνει λέξεις μέσω του στόματός μου…
Και όταν ρώτησα τον γυμναστή μου, “Πού πήγαν τα χαμένα μου κιλά;”
με παρακάλεσε να απαλλάξω έναν απλό τύπο σαν κι αυτόν από τις δύσκολες ερωτήσεις
και αστειεύτηκε όσο καλύτερα μπορούσε, “Δεν χαίρεσαι που απλά θα εξαφανιστείς;”

_Μετάφραση από τα αγγλικά: Ευσταθία Π.